Το φρεσκοβαμμένο νεοκλασικό κτήριο του Δημοτικού Ωδείου Βόλου. Το κοιτάς το ξανακοιτάς και δε το χορταίνεις. Οικοδομήθηκε το 1885 για να στεγάσει τις λειτουργίες της Τράπεζας Ηπειροθεσσαλίας αρχικά και στη συνέχεια της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος.
Δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται το φαινόμενο στις ελληνικές πόλεις να μη μένει τοίχος, ιδιαίτερα δημόσιου κτιρίου, χωρίς κάποιο σύνθημα που εκφράζει μια μερίδα ανθρώπων μεγάλη ή μικρή (μικρή στις περισσότερες περιπτώσεις ) . Το αποτέλεσμα αντιαισθητικό, αποκρουστικό και απαίσιο. Ξέρω ξέρω μερικοί το βαφτίζουν ΄΄ ελεύθερη έκφραση ΄΄ , άλλοι πάλι graffiti το οποίο σε καμία περίπτωση δεν ευσταθεί μιας και το τελευταίο αποτελεί μορφή τέχνης και καμία σχέση δεν έχει με τις μουτζούρες που βλέπουμε χωρίς μέτρο, χωρίς αισθητική και καμία γνώση σχεδίου ή προοπτικής προφανώς.
Αν ισχύει αυτό για οποιοδήποτε τοίχο η αισθητική βεβήλωση των νεοκλασικών κτηρίων που αποτελούν ορόσημα για το Βόλο από τους επαναστάτες με τα σπρέυ είναι έγκλημα. Γιατί όταν γράφει ο τύπος τις ασυναρτησίες και τις μουτζούρες του στα συγκεκριμένα κτήρια δεν έχει συναίσθηση της πράξης του. Χρειάζεται εκπαίδευση για να καταλάβει με κάθε τρόπο. Εκπαιδεύοντας τους εαυτούς μας και τους άλλους αποκτούμε συνείδηση της ιστορίας της πόλης κι έχουμε επιπλέον λόγους για να είμαστε υπερήφανοι και να νοιαζόμαστε γι’ αυτήν.
Πόσες μέρες θα αντέξει; Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου