meanwhile in thessaloniki...

Λίγο μιζέρια, λίγο πόνο, λίγο κατάρα και λίγο πόλεμο. Ακόμη μία χρονιά το φεστιβάλ προσφέρει το ίδιο πιάτο. Αποφάσισα να αποφύγω φέτος τις φτωχές και μίζερες ματιές στα βαλκάνια ( όχι άλλο κάρβουνο ) και τα αφιερώματα στον κορεάτικο κινηματογράφο για να ανασάνω αλλά… κανόνισα χωρίς τον ξενοδόχο ή καλύτερα τον Διευθυντή του φεστιβάλ. Όπως έχει πει και μία σοφή φίλη ¨πότε επιτέλους θα δούμε στο φεστιβάλ την Joan Collins να τρώει το σούσι της…¨ όπως στα άλλα φεστιβάλ πχ Βενετία ή Κάρλοβυ Βάρυ ; Ο καιρός πολύ καλός για να με πείσουν οι βιτρίνες των καταστημάτων πως πλησιάζουν Χριστούγεννα και μία πολύ όμορφη βόλτα με φίλους στο κέντρο. Απολογισμός: 5 ταινίες, νέο υπέροχο deck στο λιμάνι, πολλά ποτά, πατσάς μετά την τελευταία προβολή, νέοι και παλιοί φίλοι, καθόλου τουρισμός και ραντεβού του χρόνου

 

 

. .

Διαβάστε τη συνέχεια...

επίσημα άνοιξη

Κικὴ Δημουλᾶ (1931-): ποιήτρια ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ἀκαδημαϊκός.




ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ


Ὅλα τὰ ποιήματά μου γιὰ τὴν ἄνοιξη
ἀτέλειωτα μένουν.


Φταίει ποὺ πάντα βιάζεται ἡ ἄνοιξη,
φταίει ποὺ πάντα ἀργεῖ ἡ διάθεσή μου.


Γι᾿ αὐτὸ ἀναγκάζομαι
κάθε σχεδὸν ποίημά μου γιὰ τὴν ἄνοιξη
μὲ μιὰ ἐποχὴ φθινοπώρου
ν᾿ ἀποτελειώνω.. .

Διαβάστε τη συνέχεια...

130 χρόνια φαγούρα

Την περασμένη εβδομάδα με έφερε ο δρόμος έξω από το Κέντρο Τέχνης Ντε Κίρικο. Τυχαία είχαμε κλείσει ραντεβού με δύο φίλους στο σημείο. Είχα διαβάσει για μια έκθεση εκεί και το θυμόμουν γιατί μου έκανε μεγάλη εντύπωση πως διοργανώθηκε με την ευκαιρία εορτασμού των 130 χρόνων από την απελευθέρωση του Βόλου και την ενσωμάτωσή του στο ελληνικό κράτος (1881-2011). Πραγματικά εντυπωσιακό! Αυτό το 130 χρόνια, αν το καλοσκεφτείς είναι δύο γενιές μόνο. Ένα κράτος - μωρό είμαστε τελικά και τα προβλήματα εφαρμογής κάθε είδους κανόνα – νόμου είναι προφανώς ¨συμπτώματα¨ παιδικής ηλικίας….που μπορεί όμως να το οδηγήσουν σε αποβολή από το σχολείο γιατί οι απουσίες μαζεύονται και είναι αδικαιολόγητες… χμμμμ τέλος πάντων. Μπήκα να δω τι παίζει αν και οι εκθέσεις αυτές συνήθως δεν έχουν να προσφέρουν παρά μόνο στους μυημένους αλλά έκανα λάθος!


Εξαιρετική έκθεση χαστούκι! Δε μπορούσα να πιστέψω πόσο επίκαιρη είναι. Τα ίδια ζόρια που μας απασχολούν σήμερα είναι καρμπόν με εκείνα της περιόδου 1877-1881. Πρόκειται για πολιτικές γελοιογραφίες του περιοδικού Il Papagallo-Le Perroquet που αποδεικνύουν πως η μοίρα της Ελλάδας διαχρονικά ήταν και παραμένει η ίδια. Τυχαίο; Δε νομίζω! Μέσα από συμβολισμούς, χιούμορ και υπονοούμενα λέγονται όλα ξεκάθαρα. Όταν μάλιστα βλέπεις και το χάρτη της χώρας σου γραμμένο σε μία γλώσσα τόσο οικεία αλλά όχι ελληνική, ε σου έρχεται κάπως. Αλλά και εικαστικά οι γελοιογραφίες είναι έργα τέχνης απίστευτα, ο τρόπος που αποδίδονται οι κυρίαρχες χώρες ή οι βαλκανικές κακομοίρες δε θα μπορούσε να είναι ρεαλιστικότερος.


Έως και τις 10/12 προλαβαίνεις να πας.


Μερικές - κακές ομολογώ - φωτογραφίες του χώρου και των έργων , ένα μικρό δείγμα της έκθεσης. 

Info:


Κέντρο Τέχνης Τζόρτζιο Ντε Κίρικο
πεζόδρομος Μεταμορφώσεως 3
τηλ. 24210-31701

Διαβάστε τη συνέχεια...

o Βάρναλης στον τοίχο

Ο τοίχος του πολυκλαδικού λυκείου στολισμένος με το Βάρναλη…
Είναι τόσο ανεπιτήδευτα λάθος η εικόνα του ποιητή που γίνεται αυτομάτως αριστούργημα. Ευχάριστη έκπληξη - έμπνευση να βλέπεις info για ένα μεγάλο άνθρωπο, μια cool προσωπικότητα πολύ πριν εφευρεθεί καν ο όρος. Αποστομωτική απάντηση σε όλες τις μουτζούρες των blue angels. Μου άρεσε. Όπως είχε πει και ο ίδιος:
Η τέχνη έχει για κύριο σκοπό της να τέρψει ―να τέρψει αισθητικά. Κοινωνικοποιεί το συναίσθημα, φρονηματίζει, ακόμα και διδάσκει, αλλ’ όταν κουτσαίνει από την άποψη της τεχνικής και της έμπνευσης, όλη της η «διδασκαλία» γίνεται «ασκός ήχων»

Διαβάστε τη συνέχεια...

Η Τέχνη στην πόλη

Έξω από τα ατελιέ, στο δρόμο, μπροστά στα μάτια σου. 60 βολιώτες καλλιτέχνες εκθέτουν τα έργα τους στις βιτρίνες της πόλης. Οι βιτρίνες γίνονται gallery μέχρι τις 10 Ιουνίου. Το βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου  στη φώτο φιλοξενεί έργα των Κομνηνού και Κόκκαλη. Η λίστα με τα έργα , τους καλλιτέχνες και τα καταστήματα εδώ.

Διαβάστε τη συνέχεια...

Το είδα στον τοίχο

Όσοι γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μέσα στις πόλεις, γνωρίζουμε από γκρίζα ψηλά ή χαμηλά κτίρια που σκοτεινιάζουν το βλέμμα και τον ουρανό. Το σκληρό τσιμέντο και η άσφαλτος γύρω ολοκληρώνουν αυτό το σκηνικό. Σ' αυτό το περιβάλλον, που, όταν δεν είναι ασφυκτικό, είναι, πάντως, περιοριστικό, γεννήθηκε η κουλτούρα των δρόμων, η τέχνη και οι δραστηριότητες, όπου βρίσκουν έκφραση. Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι στα αντιαισθητικά συνθήματα και κάθε λογής βλακείες των συμμοριών από πιτσιρίκια με σπρέι, αλλά στη σύγχρονη θα λέγαμε μορφή τοιχογραφίας. Στην Ελλάδα έχουμε ευτυχήσει να φιλοξενούμε τοιχογραφίες από τα αρχαία χρόνια, σε μέρη που είναι γνωστά ανά την υφήλιο, όπως αυτά στην Κνωσό και στην Σαντορίνη. Γνωστές στο ευρύ κοινό είναι και οι λαϊκές ζωγραφιές - τοιχογραφίες του Θεόφιλου που «διασώθηκαν», αποκαθηλωμένες από τον πρωτογενή τους χώρο. Στη συνοικία του Βόλου Παλιά υπάρχουν πραγματικά υπέροχα graffiti. Δες τα!

Διαβάστε τη συνέχεια...