meanwhile in thessaloniki...

Λίγο μιζέρια, λίγο πόνο, λίγο κατάρα και λίγο πόλεμο. Ακόμη μία χρονιά το φεστιβάλ προσφέρει το ίδιο πιάτο. Αποφάσισα να αποφύγω φέτος τις φτωχές και μίζερες ματιές στα βαλκάνια ( όχι άλλο κάρβουνο ) και τα αφιερώματα στον κορεάτικο κινηματογράφο για να ανασάνω αλλά… κανόνισα χωρίς τον ξενοδόχο ή καλύτερα τον Διευθυντή του φεστιβάλ. Όπως έχει πει και μία σοφή φίλη ¨πότε επιτέλους θα δούμε στο φεστιβάλ την Joan Collins να τρώει το σούσι της…¨ όπως στα άλλα φεστιβάλ πχ Βενετία ή Κάρλοβυ Βάρυ ; Ο καιρός πολύ καλός για να με πείσουν οι βιτρίνες των καταστημάτων πως πλησιάζουν Χριστούγεννα και μία πολύ όμορφη βόλτα με φίλους στο κέντρο. Απολογισμός: 5 ταινίες, νέο υπέροχο deck στο λιμάνι, πολλά ποτά, πατσάς μετά την τελευταία προβολή, νέοι και παλιοί φίλοι, καθόλου τουρισμός και ραντεβού του χρόνου

 

 

. .

Διαβάστε τη συνέχεια...

μια μέρα γιορτής

Μια μέρα γιορτής σήμερα στην πόλη, την τόσο άσχημη την τόσο θλιβερή και η θάλασσα τόσο απόλυτα σύμφωνη με τα όσα αισθάνομαι, για το μίσος που με περιβάλει και δε θέλω να βλέπω πια. Το μισώ το μίσος , μα πιο πολύ την άγνοια και την αδιαφορία, την περηφάνια για το τίποτα. 28η Οκτωβρίου.

                                                                          

  .

 . 

Διαβάστε τη συνέχεια...

Dieux are out again και τα χριστούγεννα πλησιάζουν....

Mesdames, mesdemoiselles, messieurs, c'est l'heure du quart d'heure "on se rince l'oeil". Les dieux du Stade reviennent, pour l'édition 2013 du calendrier en vente dès demain jeudi. Toujours derrière l'objectif, François Rousseau, le photographe qui a déjà officié pour les calendriers de 2004, 2011 et 2012. .

Διαβάστε τη συνέχεια...

I found love … in a hopeless place

Η ζωή πάνω στη γη είναι πολύ ευχάριστη για όποιον βρίσκει κάποιο νόημα στην ασχήμια, Γκούσταφ Κλιμτ.   

 

 

 .

Διαβάστε τη συνέχεια...

Βάλτο εκεί που ξέρεις...please...

Τι ωραία που είναι στο Βόλο!

 

εξαιρετικά.

Διαβάστε τη συνέχεια...

περιμένοντας την ανάσταση

Θυμάμαι όταν είχα επισκεφτεί το κοιμητήριο Περ Λασαίζ για πρώτη φορά μου έκανε απίστευτη εντύπωση ο σεβασμός προς το παρελθόν και ο τρόπος με τον οποίο τιμούν τους προγόνους. Ναι έτσι είχε αποτυπωθεί στο μυαλό μου. Αν εξαιρέσεις τις ορδές τουριστών και τα βαρύγδουπα ονόματα των διασήμων τάφων … ( Σοπέν, Κάλλας, Πιαφ, Μόρισον κτλ) είναι ένας τόπος που σε αγαλλιάζει, ιερός τολμώ να πω και σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι την έννοια της συνέχειας. Δε συζητώ για την οργάνωση , τις on line υπηρεσίες κ.τ.λ.
Χρόνια ήθελα να δω τι συμβαίνει στο δικό μας. Πόσο ποιο κοντά να έρθεις στο θάνατο και την Ανάσταση ; Είναι το τέλος ή υπάρχει και κάτι πέρα και πάνω από τη λογική; Κοιμητήριο των Παμμέγιστων Ταξιαρχών Μιχαήλ & Γαβριήλ. Να πώς πως δε το περίμενα; Να πως έπεσα από τα σύννεφα; Δε θα το πω. Ένιωσα απλά προσβεβλημένος ως άνθρωπος και ως βολιώτης. Θα μπορούσα να αρχίσω και να τελειώσω κάπως έτσι…

…αλλά προτιμώ να μη το κάνω. Ας αυτολογοκριθώ και ας μεταφέρω αυτή την εικόνα. Περιμένοντας την Ανάσταση αλλά και το ... σεβασμό που χρωστάμε σα κοινωνία στους προγόνους μας, στα αγαπημένα μας πρόσωπα ,και στην ιστορία μας. Χρόνια πολλά και καλή Ανάσταση.

Info:

Ιδρύθηκε το 1882 από τον τότε δήμαρχο Παγασών Γεώργιο Καρτάλη μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους.
Το πιο παλιό μνημείο είναι της Αναστασίας Μανούσου, με ημερομηνία ταφής την 21η Αυγούστου 1873. Συναντάμε επίσης τους τάφους των Δημήτριου Τοπάλη 1874 ,Κων/νου Καρτάλη 1876,Ευφροσύνης Σαμαρτζίδου 1877.
Σύμφωνα με εφημερίδα του 1930 το 1885 υπήρχαν μόνο 30 τάφοι και ο πρώτος νεκροθάφτης ήταν ο Κυρ Θανάσης, η ζωντανή ιστορία του Κοιμητηρίου ως το 1930.
Το Κοιμητήριο είναι σαν ένας απέραντος υπαίθριος χώρος έκθεσης γλυπτικής, όπου υπάρχουν έργα , μικρών και μεγάλων, άσημων και φημισμένων καλλιτεχνών.

Διαβάστε τη συνέχεια...