έγκλημα και τιμωρία

Είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι... Δε χρειάζεται να είσαι αυθεντία , δε χρειάζεται να έχεις iq στον ουρανό για να καταλάβεις πως οι μεγάλες αλήθειες κρύβονται στα πιο απλά πράγματα και οι μεγάλες αλλαγές γίνονται με τις πιο απλές κινήσεις. Πόσο πιο απλά να το πει ο ποιητής; Τελικά πόσο διαφορετική μπορεί να γίνει η καθημερινότητα…και πόσο εύκολα…Γιατί είναι πραγματικά εύκολο. Ναι βιώνουμε μία μεγάλη κρίση αλλά δεν είναι μόνο οικονομική. Δηλαδή δε μπορεί κάποιος να μου επιτρέψει να ζω την ίδια κρίση σε ανθρώπινο περιβάλλον; Σε μια κοινωνία αισθητικά και λειτουργικά καλύτερη; Γιατί είναι αναγκαίο να μου στερείς για παράδειγμα μια δωρεάν απόλαυση όπως η βόλτα , ο περίπατος, το πάρκο, ο πεζόδρομος, η παιδική χαρά, η παραλία το πεζοδρόμιο; Γιατί το κάνεις; Ο « αγανακτισμένος» που έγραψε την ομαδάρα του, την εξυπνάδα του, την καψούρα του, στον τοίχο μου για μια ακόμη φορά δε θα πληρώσει ούτε τα νεύρα, ούτε το χρόνο, ούτε τον μάστορα. Δεν είναι τα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια επειδή τα άφησε ένας ανόητος βλάκας που δεν καταλαβαίνει. Δε φταίνε οι άλλοι…Όχι , τα άφησε ο γείτονας σου , ο πατέρας σου, η αδερφή σου, το παιδί σου και μάλιστα ήξερε πολύ καλά τι έκανε . Μην προτρέχεις. Δεν εννοώ την ευκολία. Δεν είναι τόσο απλό. Η πράξη του καταπατά το δικαίωμα στην χρήση του λεγόμενου κοινόχρηστου χώρου , στην προσβολή της αισθητικής και στην κατάργηση της λειτουργικότητας . Το κάνει συνειδητά. Ουσιαστικά τοποθετεί το δικό του προσωπικό συμφέρον και την ευκολία του πάνω από το κοινό ή ακόμη και το πραγματικά αναγκαίο ( βλέπε ΑΜΕΑ ). Φέρεται αντικοινωνικά και αδιαφορεί για τα υπόλοιπα.
Εγώ τι μπορώ να κάνω , αν μπορώ να κάνω κάτι; Ορίστε ακούω προτάσεις!